Ik maak deze lijst uit angst om te vergeten wat ik las. De mooie teksten van Colbain over Bishop bijvoorbeeld en de essays van David Foster Wallace. Ik las ze recentelijk, maar het lijkt alweer lang geleden en bijna verdwenen.
Category: Saskia Monshouwer
Ik schreef over de ontmoeting van Elizabeth Bishop en Clarice Lispector. Nu lees ik verder in Too Much of Life. Lispector verdient meer aandacht dan ze krijgt in de schaduw van Bishop, ze verdient het licht, de volle zon. Vandaar dit citaat.
De dag na onze literatuurtafel ga ik naar de film. Hiroshima Mon Amour, een film van Alain Resnais naar een script van Marguerite Duras. Wou de film zien omdat ze in de biografie van Georges Perec regelmatig genoemd wordt. De beelden staan los van de tekst, die gedeeltelijk door een voice-over wordt ingesproken. De stem verbindt scenes die op verschillende tijden en locaties plaatsvinden.
Tijdens de sportles denk ik na over stilzitten: rechtop. Niet mediteren, dat niet. Hoewel de overeenkomst met zen- en stiltetuinen me onmiddellijk te binnen schiet. Nee, gewoon stilzitten, rechte rug, naast het water bijvoorbeeld en kijken, luisteren – naar de »
Ja, ik denk echt dat we in Nederland en de VS tegen een nieuw facisme aankijken, toch kan ik niet direct reageren. De barricaden op? Ik zou niet weten waar ze zich bevinden.
Ontsnappen. Is dat niet de crux van de beschrijving van Ballard? Ontsnappen aan datgene waar je het aller-aller-bangst voor bent. En dan gewoon niet meer rennen, maar je laten overspoelen door de golf.
Tot zover de expositie in Sittard. Ik ontmoet er een oud klasgenoot aan de balie. Het is toeval dat mijn nieuwe boek Bring No Clothes, Bloomsbury and the Philosophy of Fashion van Charlie Porter aansluit op het onderwerp. Ik lees het niet lang na mijn tentoonstellingsbezoek en ben gechoqueerd als ik lees dat Virginia Woolf en haar zus Venessa Bell na de dood van hun ouders een aantal jaar misbruikt worden door een neef.
Iedereen spreekt over Trump, maar ik denk dat het in Nederland erger is, geniepiger en vilein: Als kleine groepen mensen zich zo agressief mogen uiten tegen niet meer dan een plan om een ruimte in te richten om mensen op te vangen die al hier zijn – varkenspootjes aan het hek, vuurwerk, vaders, zonen, vuisten, harde blauwogige, rondlippige, rondborstige vrouwen, rubberen laarzen aan, boodschappentassen
Het is fijn om correspondenties te lezen. Brieven zijn korte, afgeronde teksten met een duidelijk doel: iemand op de hoogte brengen van gebeurtenissen, groot en klein, in de context van een dagelijks leven; liefst zo onderhoudend mogelijk, zodat degene aan wie de brief gericht is zich gewaardeerd voelt en zich niet verveelt.
Wat ik ook niet wist, is dat de Zwitserse Szeemann een Midden-Europese achtergrond had. Die familiegeschiedenis van hem wordt mijn uitgangspunt. Zoals een curator / historicus betaamt, illustreert hij deze geschiedenis met documenten en objecten. En daarmee start het tweede deel van mijn gedachten over Oostenrijk. Ik begin met een herinnering.
