28.

Stephan Keppel 2020 08
Stephan Keppel – Soft Curve /Circular Act. Amsterdam 2019 – 2020. Formaat prints 78 × 114 cm.

 

 

Dinsdag 11 februari 2020

Rond vijf uur verlaat ik het Stedelijk Museum. Het uitzicht door de glazen wand van de entree is prachtig, een mooie compensatie voor de bijeengesprokkelde lelijkheid van het plein. De hemel is vol gevarieerde brede, hoge wolken met links het timpaan van het Concertgebouw en dan de fijn getekende dakranden van de negentiende-eeuwse villa’s aan de overkant van het plein. Links tussen het Van Gogh Museum en de Japanse uitbouw zie ik als ik de draaideur door ben nog net een geruststellend groepje bomen.

Het waait hard en het is koud. Dat merk ik vooral als ik langs het Vondelpark kom. Een ijslucht aan de kant van het park. De lampjes van de Gevel van het Lido en de rode letters AMERICAIN boven op het hotel kleuren de lichtblauwe lucht. Het grijs in de achterste hoek van het park beloofd hagel en ijs. Het accentueert de lichtgroene korstmossen op de bomen en zelfs de witte vogelkak op de grijze steen van de entree valt op. Ik kijk naar boven of er reigers of andere vogels te zien zijn, maar de bomen zijn is leeg.

De lucht wordt steeds vreemder. Ik doe mijn kraag omhoog en mijn muts op. Als ik recht vooruit kijk, met de straat mee, zie ik een helder blauwe lucht. Maar aan mijn linkerkant kan je wolken in alle kleuren zien. Zwart en grijs en vuilgroen zoals water, en geen en wit en oranje en violet tegen een azuurblauwe achtergrond. De zon gaan onder en versterkt het rood. Ook dat van de autolichten.

Bij het stoplicht van de Overtoom meen ik links een kleine rechtstandige wolk te zien met glanzend geelrode rand. Ze ligt rechts van de grote zwarte en grijze wolken met hun geprofileerde vormen. Ze gaan over in het ijzige grijs. Bij de volgende dwarsstraat langs het water is de kleine wolk weer te zien. Hij is even rechtstandig maar groter en smalle buitenrand breder. Ook in de Kinkerstraat ontmoet ik de wolk. Net iets roder dan voorheen. In de volgende dwarsstraat is hij ook nog aanwezig. Dan is hij weg. Uit zicht. En Route 29.

 

EN ROUTE is een experiment waarin herhaling centraal staat. Het is een onderzoek naar de flexibiliteit van taal en de flexibiliteit van de waarneming. Hoe komen schrijven en (voort)bewegen samen als je steeds dezelfde routes neemt? index
top of page