Sommige kunstenaars spelen met het gegeven dat een vaas als een lichaam is. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Emmy van Lamoen. Haar vaas is uitdagend eenvoudig. Ze sneed een schuine reep klei uit het ding waardoor een gat ontstaat dat de leegte van de bolle vorm van het vazenlichaam schrijnend doet uitkomen. Johanna Schweizer benadrukt het lichamelijke op een andere manier. Zij trekt haar vaas een jasje aan. Schweizers vaas is die vrolijke, vaas met die gehaakte trui. Een driedimensionale variant van een T-shirt met piemels dat hippiemodemaker Bas Koster ooit ontwierp. Door die versiering laat zij de vaas niet alleen een lichaam zijn, maar speelt zij ook met de vorm: Een vrouwelijke vorm, waaraan zij met een vrolijke omkering refereert.

Lezing ter gelegenheid van de opening van de tentoonstelling van Eva Klee en Caren van Herwaarden bij Galerie Lutz in Delft. 2 april 2017, De kunstenaars exposeerden samen op instigatie van Ton Lutz.

Gerard Verdijk – Lezing bij de opening van het Retrospectief van Gerard Verdijk in het Dordrechts Museum op zaterdag 30 juli 2016.

Afgelopen dinsdag 12 januari werden de eerste exemplaren van On AIR gepresenteerd, de jaarlijkse publicatie van het Artist on Residence Programma van de Hoge School van Amsterdam.
De publicatie bevat een reeks interviews met alle Artists in Residence die in deze periode aan de Hoge School Werkzaam waren.
Saskia Monshouwer interviewde Helmut Dick en Henk Schut.

Lezing bij Relational Voodoo van Semâ Beikirovic zaterdag 27 juni 2015 Het werk van Semâ Beikirovic heeft me er weer op gewezen hoe bijzonder de waarneming is. Maar ook hoe bijzonder de relatie is tussen de waarneming en de instrumenten »

Dat de schilderkunst zo’n uitermate flexibel en subtiel medium is, was het eerste wat me te binnen schoot toen ik het werk van Janice McNab op haar atelier bekeek. Natuurlijk had ik ter voorbereiding ook de afbeeldingen van haar werk op de website gezien, maar de schilderijen aan de muur waren ingrijpend anders. Wat op internet op fotorealisme leek – de schilderkunst als een spel met de fotografie die een uitsnede van de werkelijkheid registreert – bleek op het atelier een stevige op klassieke fundamenten gebaseerde schilderkunst te zijn. Dat was een verassing. Deze overtuigende, directe, aanwezige en zo nu en dan ontroerende schilderkunst.

Van conditional design tot beeldcultuur: Een introductie bij het werk van Johan Rijpma. Gemaakt voor de alumnidag 2014 van de Radboud Universiteit in Nijmegen

Lezing tijdens minisymposium bij Galerie Ellen de Bruijne Project in Amsterdam. Ter gelegenheid van de tentoonstelling Saccadic Sightings: Einstein & Bohr van Rune Peitersen.

How can a life performance have a deep impact on the lives of individuals, or even long-term effects within a community? This is the central question of Every Nerve. But doesn’t something get lost when you focus to much on social engagement instead of in the other objectives of the makers?