wandelen ww. ‘rustig lopen’
Mnl. wandelen ‘zich veranderen’ in sic wandilot [dise] brunne. die was clar alsame die sunne. ende [wirt] [d]an uil droue ‘dan verandert deze bron [zich] die helder als de zon was en dan zeer troebel wordt’ [1201-25; VMNW], zich veranderen; heen en weer gaan, ronddwalen’ [1240’Bern.]

(…)

Frequentatief bij Proto-Germaans “wandõn- ‘zich wenden, zich veranderen’, dat in het Nederlands zelf nauwelijks overgeleverd is: Soe moet die liefte in vreuchden wanden ‘dan zal de liefde overgaan in vreugde’ [1470-90;MNW-R]. Dit is een afleiding van de wortel van → winden. Voor de betekenisovergang van ‘zich’ wenden, zich een andere richting geven’ tot zich ‘voortbewegen’, zie → wenden.

_{etymologisch woordenboek van het Nederlands, M.Phillipa,
F. Debrabandere, A. Quak, T.Schoonheim en N. van der Sijs}

WENDEN is een poging om de stad als rotoreliëf te beleven en te visualiseren. Rotoreliëfs zijn ronde lithografieën waar Marcel Duchamp in 1935 mee experimenteerde. Op de kartonnen schijfjes zijn reeksen concentrische cirkels geprint. Wanneer de schijfjes draaien, verschijnt een ruimtelijk, illusoir beeld. In het kader van WENDEN wandel ik om de stad. Mijn route meandert langs de eerste en de tweede ring. (A10, A1, A9, Westrandweg).

Het onderzoek heeft drie componenten. De praktische component betreft een onderzoek naar geluid, beweging, visuele waarneming en oriëntatie. De rondwegwandelingen maken daar deel van uit. De theoretische component ligt in het verlengde van mijn opleiding als antropoloog. Ik bouw voort op teksten van onder andere Michel DeCerteau, Tim Ingold en Elisabeth Grosz. Daarnaast speelt literatuur een steeds grotere rol. Het begon met Alfred Jarry. Sinds enkele jaren werk ik vooral aan mijn Duits/Oostenrijkse leeslijst.

WENDEN startte in 2019 als een vervolg op de internet-reeks En Route.