Installation; ‘Glinting honey in the dark, a feather tickling on my back.’

Het was een wonderlijke belevenis, kort en heel indrukwekkend, in een drukkend warm Den Haag; het bezoekje aan de installatie ‘Glinting honey in the dark, a feather tickling on my back.’ die te zien was in de ruimte van Quartair. Ik kwam bijna op de laatste dag, de installatie is nu niet meer te zien. Maar omdat ze zo bijzonder was, wil ik er toch over schrijven.

Beschrijven en beleven was overigens ook het enige dat je met de installatie kon. Je kon luisteren, voelen, rondwandelen, kijken en ervaren, maar het was onmogelijk om foto’s te maken. Dat maakt de ervaring nog uitzonderlijker.

Bij binnenkomst de stethoscoop: Het is fijn om te luisteren wat er in het houten doosje gebeurt. Tik tik tik tik, een mechanische klok. Een fijn en helder geluid. De tijd verstrijkt. Binnen is het koel en donker, maar niet zo donker dat je de weg niet vind. Je bent er onmiddellijk welkom. Het is wel nodig om je even te oriënteren. Ik ken de ruimte omdat ik er ooit een expositie maakte. Ik kijk links en rechts. Overal geluid van klokken en water. Ook klokkend water en regelmatige druppels. Zacht stromend water en het geruststellende geluid van mechanische filmprojectoren.

Op verschillende plaatsen zijn zwart-wit filmbeelden te zien. De kleur is zacht en verglijdt in het donker grijs. Ik kijk naar de voorwerpen en touwtjes die van het plafond naar beneden hangen. In de hoek achter hangt het grootste filmscherm, scheef. Het loopt glooiend van het plafond naar beneden. Beelden: Ik begin bij het beeld dat de grootste indruk achterliet. Een roestvrijstalen theepot, zo vol met water dat de oppervlaktespanning van de allereerste druppel in het tuitje goed te zien is. Het beeld wordt tamelijk lang en rustig ingeleid: De zilveren glans en weerspiegeling van de het dikke buikje. Het water. Watergeluiden. Dan wordt het water uitgeschonken.

Andere beelden zijn twee brandende waxine lichten die echter helemaal scheef staan, verticaal. De was wordt warm en druipt.

Dan loop ik verder onrustig als ik ben. Links in de ruimte bevindt zich een bovenlicht. Ook daar geluid van water en een prachtige lichte vierhoek op de vloer. En halverwege in het midden, helemaal boven aan het plafond een kleine monitor die een filmpje van een schaap vertoond. Je moet je hoofd helemaal scheef houden. Het is een fysieke ervaring die tot mijn verbazing aangenaam is. Het schaap bevindt zich in een omgeving vol roosters. Het heeft een vreemde ronde witte snuit en een warm wollig lijf natuurlijk.

Glinting Honey in the Dark │ Nishi Ko, Gabey Tjon, Sukebeningen │18.7.2014 │ Quartair Den Haag
The Project Sukebeningen presents Japanese eroticism, inspired by the Dutch beach Scheveningen, as a form of collaborative works with invited artists. Its objective is to explore sensuality and to accommodate different views on eroticism each invited artist possesses.

This time we develop a new work with two artists: Nishiko and Gabey Tjon a Tham. Using found objects and controlled kinetics, we make an installation that generates erotic feeling and may trigger one’s erotic fantasy. Although dealing with a somewhat sensitive topic, the work welcomes diversity of visitors because of its balance between being entertaining and serious, open and private, exploring the contradicting possibilities of the subject. More info: http://sukebeningen.org/