Stephan Keppel – Soft Curve /Circular Act. Amsterdam 2019 – 2020. Formaat prints 78 x 114 cm.
Everyone communicates today, but rare are those who perceive the force and full scope of language.
Emile Beneviste [1]
Ik heb er vaak over nagedacht, weet je, sinds ik loop te lantefanteren op deze trottoirs. Maar ga er maar eens aanstaan met potlood en penseel de speciale toon van een buurt weergeven! Dat is geen zaak voor schilders, maar een zaak voor schrijvers!
Joris Karl Huysmans [2]
Vrijdag 24 april 2020
Misschien zijn mijn stukken over theorie niet altijd even aangenaam voor de lezer. Toch probeer ik er mijn fascinatie en leesplezier in uit te drukken, en ik beloof dat ik, wanneer ik iets met deze teksten ga doen dat de grenzen van mijn internet- en wandelexperiment overschrijdt, goed zal opletten dat het niet klunzig en houterig blijft. Maar vooralsnog zullen mijn wellicht moeizame, maar met heel veel passie en plezier verzamelde leeservaringen cru worden opgedist. Je moet ergens beginnen!
Vandaag las ik de tweede helft van het artikel over Emile Benvenist. Geloof het of niet, maar ik was heftig ontroerd bij het lezen van de laatste pagina’s van het artikel waarin Kristeva beschrijft wat er gebeurde nadat hij een hersenbloeding kreeg. Die ontroering zou ik overigens nooit ervaren hebben als ik niet zo onder de indruk zou zijn van zijn hoogst interessante vraagstelling en de aanpak daarvan.
Opnieuw kan ik er natuurlijk niet vanuit gaan dat ik alle nuances vat, maar ik neem aan dat er niets op tegen is als ik uiting geef aan mijn enthousiasme over de wereld die zijn denken voor mij opent. Kristeva geeft een samenvatting van zijn werk gericht op de ontwikkeling van de vragen die hij stelt. Zoals ik in haar eerste essay over haar jeugd en meertaligheid veel herkende – de vreugde van het leren schrijven (het Bulgaarse kinderfeest naar aanleiding van de uitvinding van het Cyrillische schrift), de emotionele aspecten van het kennen van meerdere talen – herken ik nu twijfels en vragen over de samenhang van taal, schrift, gesproken taal, de rol van het lichaam, de rol van de omgeving. Het gaat mij niet zozeer om een antwoord, meer om de verwondering – Ha, Cornelis Verhoeven! – een verwondering die verbonden is met een manier van onderzoeken en lezen.
Ik zoek een eigen weg. Iets wat ik hanteren kan. Nee, ik ben geen filosoof en hoogleraar (Elisabeth Grosz), geen linguist, laat staan een psychoanalist (geen verschrijving), maar schrijf graag, houdt van beeldende kunst en wil al lantefanterend wat grenzen onderzoeken. Straat en internet, wandelen en lezen, lijken soms met elkaar in relatie te staan, in elkaar over te lopen, te vervloeien en dat vind ik fijn.
Julia Kristeva schrijft helder en eerlijk, een eerlijkheid die zij zonder twijfel aan haar ervaring als psychoanalyticus te danken heeft. Bovendien is de Engelse vertaling uitstekend, beter dan veel Nederlandse vertalingen. En Route 74.
EN ROUTE is een experiment waarin herhaling centraal staat. Het is een onderzoek naar de flexibiliteit van taal en de flexibiliteit van de waarneming. Hoe komen schrijven en (voort)bewegen samen als je steeds dezelfde routes neemt? index
[1] in: Julia Kristeva, Emile Benvenist, a linguist who never says nor hides, but signifies. In, Passions of Our time, Columbia University Press, NY 2018 (p.51) The quote in the heading is from a letter from Emile Benveniste, Oktober 17, 1954: Linguistics is Universality, but the poor linguist is torn apart in the universe. In George Redard, Blbliographie, d’Emile Benveniste.
[2] Aan de Vrouw, Lebowski Publishers, 2019
