Stephan Keppel – Soft Curve /Circular Act. Amsterdam 2019 – 2020. Formaat prints 78 x 114 cm.
Dinsdag 18 februari 2020
Het is helder. De wind is gaan liggen. Nu staat er een kraan op het kruispunt bij de speelstraat. Een gele. Er staat een vrachtwagen met open laadbak naast. Twee mannen met een helm op kijken naar boven. Een van hen heeft een afstandsbediening in de hand en stuurt de lading, een smalle ijzeren balk over het plein heen naar bestemming. Tussen de afrastering liggen een metalen wenteltrap, zo’n twintig ander ijzeren balken en wat kozijnen.
De kerstbomen zijn opgehaald. Er ligt ook weinig vuil op straat. De snelkookpan en de kantoorstoel, de spiegel en de houten pallets, het karton. Op de hoek bij de supermarkt staan de mannen van de reinigingsdienst. Ze leunen tegen een smalle vensterbank, praten, roken een sigaret. Tegenover de vensterbank op een parkeerplaats staat de veegwagen. Er zit een dikke man achter het stuur. Hij zal zijn plek niet verlaten.
Op de plek waar gisteren de rode kraan stond, staat nu een wagen een vetvanger te ledigen. Dat lees ik als ik langsloop op de zijkant van de truck. Een dikke grijze slang komt ergens uit het binnenste van het gebouw, loopt over de stoep, langs de oranje witte waarschuwingspilon en verdwijnt in een grote ronde container. Aan de overkant wacht een glanzende kraai bij een open levensmiddelenverpakking. In het plantsoen met de korte groene rozenstruikjes ligt toch nog een dikke dennenboom met droge grijsbruine naalden. Ik kijk naar de stronk. Onderste boven. Het ding toont z’n gat. Een vreemde vorm van decorumverlies. En Route 32.
