Stephan Keppel – Soft Curve /Circular Act. Amsterdam 2019 – 2020. Formaat prints 78 × 114 cm.

Donderdag 30 januari 2020
Grofvuil

Eenzaam op straat: een onderdeel van een salon tafel, mintgroen (heel licht), voorzien van rieten vlechtwerk, waarschijnlijk bedoelt als onder etage voor kranten en tijdschriften; een ovalen witte pilaar, aan de zijkanten bekleedt met gedraaid riet dat wit beschilderd is. De pilaar lijkt op een enorme tafelpoot voor een ovalen witte tafel, maar is aan de bovenkant voorzien van een mozaïek uit aardewerken scherven; een kerstboom met tussen de takken een wit stuk tule,  het houten kruis aan de stronk is stuk.

Twee stoffige glazen vazen circa vijftig centimeter hoog met  ieder op dezelfde hoogte twee bolle uitstulpingen; één kerstboom (spar); vijf kerstbomen op een hoop, twee met kluit, één met een houten kruis aan de onderkant van de stam, twee zonder wortels of kruis; karton, twee uit elkaar getrokken dozen voor elektronica (het voorgevormde piepschuim waar de apparaten in rusten ligt er naast; een doos voor een tafel die je zelf in elkaar moet zetten; vier dozen voor de stoelen die erbij horen; twee eenpersoonsmatrassen ; een koffer met drie truien, één bruin, één lila, een gele met een kol; twee blouses, een gebloemd hemdje en een grijze sok; een stapel kindertijdschriften waarvan enkele opengeslagen boven op de metalen trommel van de vuilnisbak liggen; zeven plastic opruimbakken, twee langwerpige lage bakken op wielen, zo’n negentig centimeter lang, tachtig centimeter breed en twintig centimeter hoog, met een mintgroene deksel; vijf kleinere doorzichtig plastic bakken met vier mosterdgele deksels.

Een fietsframe; een roestvrijstalen pedaalemmer zonder plastic binnenbak;  twee kerstbomen gekruist over elkaar, de onderste vol kerstknuffels; borden; een plastic mayonaise-emmer; één houten klapstoel met grijze canvas zitting en rugleuning; twee pallets waarvan de ene meerdere gebroken planken heeft; een kartonnen doos van een elektronisch apparaat met daarin drie beschermelementen van piepschuim; twaalf fotolijsten waarvan vijf met glas, zeven met een wit en twee met een grijs passe-partout met een foto van een landschap met bomen, een foto van een interieur met op de achtergrond een raam en op de voorgrond in een stoel een oude vrouw en twee foto’s met afbeeldingen van flats en wolkenkrabbers.

Een nonchalant slingerende kabel van stijf materiaal met een felblauwe kunststoffen bekleding (wellicht een elektriciteitskabel) circa zeven meter lang die zich om een vuilniszak en een boom aan de kade krult; wat grenenhouten onderdelen van een bed, het hoofdstuk (of voetstuk) en enkele poten inclusief een stuk van de bodem.

Een ronde metalen schijf, aan de bolle kant wit, aan de holle kant mat grijs (misschien onderdeel van een schotelantenne; een hoge ronde gevlochten mand van blond riet; een schemerlamp met een gebroken steel; vier grote houten pallets en één kleinere; een kinderstoel met verstelbare onderdelen; een groot stuk geel schuimrubber met een regelmatig patroon van vierkante blokken, de inhoud van een matras; acht geheimzinnig glanzende containers zes glimmend bruin waarvan één met een deuk, twee zilveren met aan de bovenkant een grijs kunststoffen wiel; vijf even grote kartonnen dozen, gevuld met karton en papier.

Een stuk trapleuning met een bocht inclusief de handgemaakte spijlen die wit geschilderd zijn. Enkele kale stukken hout, balken, schoon, allemaal op dezelfde lengte afgezaagd, enkele in een dikke plastic verpakking.

Een hoge wasmand met deksel van gevlochten stroken plastic in de kleuren wit en roze en appelgroen; enkele met witte kunststof gekleurde roosters uit een oude koelkast; een kerstboom die nu snel alle naalden verliest; een vouwstoel van dun ijzer met een zwarte canvas bekleding; een verweerde pianokruk zonder bekleding; een stuk of tien plastic doosjes in een kartonnen doos, er zijn ronde bij en rechthoekige, de deksels liggen los in de doos.

Tussen circa zes vierkante meter karton, niet massief, wel aan een drukke verkeersweg, vlak voor de etalage van een slagerij, een donkerrode fluwelen bank, een stuk van een grijs verweerde houten pallet, een vuilnisbak die met de voet bediend kan worden. En Route 19.

EN ROUTE is een experiment waarin herhaling centraal staat. Het is een onderzoek naar de flexibiliteit van taal en de flexibiliteit van de waarneming. Hoe komen schrijven en (voort)bewegen samen als je steeds dezelfde routes neemt? index